Przewodzenie trudno jest opisać, natomiast łatwo zauważyć.

Tym samym łatwo też zdiagnozować jego brak lub nieprawidłowości w szeroko pojętym przewodzeniu ludziom.

Lider zatem w ujęciu Blancharda to nie ten, który ma stanowisko tylko ten, który realnie przewodzi.

Ken Blanchard twórca metody zarządzania sytuacyjnego twierdzi, że „kluczem do udanego przywództwa są dziś wpływy, a nie formalna władza”. Wpływ rozumiany jest jako kompilacja wiedzy  na temat szeroko pojętego zarządzania, więzi (formalnych, jak i nieformalnych) panujących w organizacji, kultury i reguł obowiązujących w organizacji, umiejętności współpracy. Istotną rolę odgrywa wiedza na temat metod Przywódca, według Blancharda na podstawie wiedzy dokonuje diagnozy etapu rozwoju swojego pracownika i zgodnie z tą diagnozą dostosowuje styl zarządzania. Ten zaś jest balansem pomiędzy coachingiem, a mentoringiem, czyli inaczej mówiąc między instrukcją a wsparciem uzupełnianym także przez konsultowanie i delegowanie. Proporcje pomiędzy nimi wynikają zaś z oceny przez lidera poziomu zaangażowania i kompetencji pracownika.